Максим Дмитриев

Максим Дмитриев — өч сугыш ветераны

Максим Василий улы Дмитриев 1913 елның 14 сентябрендә Казанда эшче гаиләсендә туа. Мәктәпне тәмамлагач, ул мех фабрикасында слесарь булып эшли башлый. 1935 елда Кызыл Армия сафларына алына.

Батырлыкка илткән юл 1938 елда Хәсән күле янындагы япон милитаристларына каршы сугыштан башлана. 1939-1940 елларда совет-фин сугышында катнашканда, ул искиткеч батырлык күрсәтә: 1940 елның 27 февралендә авариягә эләккән совет танкын яклап, дошманның ут нокталарын юк итә. Бу батырлыгы өчен 1940 елның 21 мартында Советлар Союзы Герое исеме бирелә.

Бөек Ватан сугышы вакытында да Максим Дмитриев танк гаскәрендә сугыша. Сугыштан соң ул Киев танк училищесында офицерлар әзерли. 1966 елда полковник дәрәҗәсендә отставкага чыга. 1990 елның 1 ноябрендә Киевта вафат була.

Бүләкләре:

• Советлар Союзы Герое исеме, “Алтын Йолдыз” медале һәм Ленин ордены (1940)
• Кызыл Байрак ордены
• Ике тапкыр I дәрәҗә Ватан сугышы ордены
• Ике тапкыр II дәрәҗә Ватан сугышы ордены
• Ике тапкыр Кызыл Йолдыз ордены

Максим Дмитриев — безнең горурлык. Ул өч сугышта катнашып, сугышчан дусларын коткару, дошманга каршы батырларча көрәшү үрнәге күрсәтә. Аның сугышчан юлы туган илне яклау, дуслык һәм батырлык турында сөйли.